De plek waar we tijdens de COVID-19 crisis het meest zijn is thuis. Maar wat maakt een plek nou echt je thuis?Voor iedereen moet thuis anders zijn en toch is het een universeel gevoel. Je kunt je omringen met spullen, mensen, geuren of geluiden en zo je eigen huiselijke gevoel creëren. Ik stuitte op de schoonheid van mijn eigen bed en wilde dit vastleggen. De geplooide dekens en ribbels in de lakens veroorzaakten een prachtig geheel. Een unieke momentopname, want hoe je bed eruit ziet verandert constant. Je slaapt er, droomt er, je hebt er seks, je kruipt er in weg, wil er niet uit, hebt er heimwee naar en soms wil je er gewoon even in liggen.

 

Ik raakte nieuwsgierig naar de bedden van anderen en vroeg om mij heen of mensen het met mij wilden delen. De bedden gingen vaak gepaard met een uitleg of excuses. Waarom het bed zo rommelig was en welke voorwerpen er in het bed lagen. Ik hou van deze interactie. Het is een intieme vraag over een heel persoonlijke plek. Soms zag je zelfs nog de afdruk van het lichaam dat erin had gelegen en soms was het bed nog ‘warm’. Van al deze bedden maakte ik Bedportretten. Fijne pentekeningen die ik direct op het papier zette zonder vooraf te schetsen. Ik word rustig van werken op deze manier, opgaan in het tekenen en mezelf een beetje verliezen. 

 

Mijn fysieke werk in de stad werd een Bedportret geschilderd op dekbedovertrek. De lijnen op het doek wilde ik direct neerzetten, dus veel ruimte om fouten te maken had ik niet. Een uitzonderlijk bed uitvergroot en gehangen aan een waslijn in de stad. Niets voelt meer thuis dan slapen in een schoon bed. Het ophangen van dit werk in de stad vond ik spannend. De hoogte en de stabiliteit waren een uitdaging waarbij ik gelukkig veel hulp heb gehad van mijn vriend. Het contact met de buurtbewoners, de kerk en toevallige passanten vond ik interessant. Er ontstond reuring in de steeg en mensen bemoeiden zich graag met het werk. Ik wil alle mensen bedanken die meegewerkt, meegedacht en mij de ruimte hebben geboden om dit mogelijk te maken.

 

Fotografie: Carlijn Andriessen

Buitenlucht-expositie Please Don't Touch 2020 van ROEM

in opdracht van Museum de Lakenhal

​